Rally van Sint Truiden: Debyser – Declerck (Transeurope)
Samen met Kurt Declerk zakte Chris Debyser op vrijdagavond reeds af naar Sint-Truiden zodat ze fris de verkenningen konden aanvatten.
Het parcours lag er tijdens de verkenningen redelijk droog bij, dus konden we de Transeurope die recentelijk voorzien was van een nieuwe krachtbron (3.0 met minder koppel maar meer koersgericht en dus hoger toerental) op zondag misschien wel aan de eerste echte test onderwerpen na een paar proefritten op donderdag die niet van een leien dakje liepen.
Dit was kennelijk te hoog gegrepen want de hemelsluizen hadden in de nacht van zaterdag op zondag onherroepelijk hun beste beentje voorgezet met een massa modder, vettigheid en onvoorziene omstandigheden als gevolg. Voeg daar aan toe dat de nachtrust nogal kort was door een aantal sorties in de nacht samen met de sympathieke Steven Dolfen en copilote Jennifer Ramon. (al waren we niet alleen zo hoorden we op zondag, nietwaar FP?). Soit, nu de rally…..
Bij het aanvatten van de eerste boucle stelden we vast dat de motor heel vaak niet vlot en vooral nukkig het gewenste toerental haalde wat ons, samen met het opnieuw kennis maken met de wagen/wegligging en versnellingsbak, niet al te beste tijden opleverde. In de tweede boucle ging het al iets vlotter en was de wegligging al iets beter nadat er in de service één en ander werd bekeken. Toch vlotte het nog steeds niet naar wens.
Dat bewees ook Peter Frans toen we na KP4 al ruim 50 seconden moesten prijs geven. Na KP 5 konden we al enigszins het tempo opdrijven alwaar we op deze proef nog slechts 3 seconden op Peter dienden toe te geven. Toen we op KP6 al even onzacht kennis maakten met de talrijke paaltjes aan het begin van de rondes, zagen we de onderlinge beloofde strijd met Peter al in rook opgaan. Meer dan 3 minuten zaten we vast in het veld. Bedankt aan de supporters en cameraman om ons uit onze benarde situatie te halen.
Toen we het einde van de KP naderden zagen we echter Peter aan de kant staan die kennelijk af te rekenen had met pech (benzineklep). Ook de prachtige MG had toen al het onderspit moeten delven na een sortie. Zo bleven we nog met 2 in de Historic samen met Paul Quatannens die aan z’n eerste proefstuk met de Escort toe was. Een jammerlijke zaak omdat we graag Peter verder in de wedstrijd hadden gezien. Niet alleen omdat het een sympathieke kerel is maar ook omdat hij heel hard gaat en we ons heel graag minstens één boucle hadden kunnen meten met de TE tov de Ascona. Niets van, de mechaniek besliste er anders over. Niks meer te verliezen dus, verder het spektakel verzorgen en ons amuseren was de boodschap.
Vanaf KP 7 konden we tevens onze tijden gevoelig verbeteren (soms met bijna één minuut) omdat de motor steeds beter begon te draaien (met hier en daar toch nog een sputtering). Op KP 12 hadden we nog even geluk toen we van de weg gingen aan zowat 160 km per uur. Wonder boven wonder kwamen we na een aantal 360° spins terug op de weg met de neus in de juiste richting. De Transeurope is echt een wagen die in de vettigheid in snelle waaiers nauwelijks te besturen valt. Wat jammer dat net voor het ingaan van deze KP de tape van onze onboardcamera op het einde had bereikt.
Voor het ingaan van de laatste ronde nog vlug even de verstralers monteren al hadden we hier de kunsten van Jean Yves van MRaceTech nog nodig om toch met een vertraging en de nodige straftijd deze ronde te kunnen aanvatten. De sturing van de verstralers had het immers begeven en de truc met de duif werd bovengehaald om alsnog het euvel te verhelpen. Gezien de ruime marge die we toen hadden opgebouwd op Paul, kon dit niet echt kwaad. We bleven aan de leiding. Rustig uitrijden dus…
Ware het niet dat we nog van de weg schoven op KP13 (zou het dan toch dat nummer zijn !!!) na een rechtse die glad was in het uitkomen. Kennelijk voor de Transeurope weer net iets te glad. Niet eens zo snel schoven we in het veld maar snel genoeg om 10 meter van de weg te arriveren met een wagen die compleet vast zat. Na een 15-tal minuten en met de hulp van 2 supporters Alain en Roel onder commando van Kurt Declerck (die bovendien allen werden omgetoverd tot moddermannen) konden we dan toch nog onze weg verderzetten al was het op dat moment alle hens aan dek om niet te laat te pointeren voor de volgende KP. Dan maar echt rustig uitgereden zodat we toch nog een 2e plaats op het palmares konden plaatsen… Al was deze ook gepaard met een laatste plaats algemeen.
Tiens, zouden onze escapades van de voorbije nacht(en) ons toch parten hebben gespeeld toen we Steven Dolfen en Jennifer net voor ons zagen staan op de voorlaatste plaats na insgelijke manoeuvres 🙂 Alhoewel, als we het aantal opgaves bekijken dan kan je een aankomst van deze rally zien als een overwinning op zich.
Het was in elk geval een leerrijke ervaring in dit uiterst vettig parcours. We hebben ons zeer goed geamuseerd, daar waar we konden hebben we de Transeurope kunnen testen en tevens het spektakel verzorgd.
Wat wil een rallyteam nog meer als afsluiter van een prachtig seizoen 2008 alwaar we Historic PAK Kampioen zijn, de 2e plaats hebben behaald in het Historic VAS Kampioenschap, nog een 3e plaats meepikken in het Belgisch Kampioenschap Historic (ondanks slechts 4 resulaten) èn eerste zijn van onze renstal Duindistel in het Historic Kampioenschap. En als klap op de vuurpijl nog onze eerste plaats Nationaal in Ieper.
Tot volgend jaar met de Transeurope en andere bolides.
ConXioN Rallysport.